നിർത്തുന്നു ,എന്ന് സ്വന്തം

ഒരു ബ്ലോഗ്‌ തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എന്തോ ഒരു സന്തോഷം.

എഴുതാൻ അറിഞ്ഞട്ടല്ല പക്ഷെ എന്തോ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ ആവാത്ത ഒരു സന്തോഷം തോന്നുന്നു.

അതിൽ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ എനിക്ക്  എഴുതി നിറക്കാലോ .

ആരോ എന്നെ കേൾക്കാൻ കൂടെയുള്ളത് പോലെ .

അവരോടു ഞാൻ  സംസാരിക്കുന്നത്  പോലെ .

ഒറ്റപ്പെടലിൽ നിന്നും അടുത്ത ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ സാമീപ്യം പോലെയാണ് എനിക്കിപ്പോൾ ബ്ലോഗ്‌.

തുടക്കത്തിന്റെ ത്രിൽ  കുറച്ചു കഴിയുമ്പോൾ  ബോർ ആയേക്കാം . 

എങ്കിലും അതുവരെ ഞാൻ ഇത് ആസ്വതിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു .

ആരെങ്കിലും  എന്റെ പൊട്ടത്തരം വായിച്ചിട്ട് കമന്റ്‌ ഇടാൻ തോന്നുന്നുണ്ടോന്നു അറിയാൻ ഇടയ്ക്കിടെ വന്നു നോക്കുന്നത്  തന്നെ ഒരു സുഖമാണ് .

ആരും ഇടാൻ സാധ്യത ഇല്ലെന്നു അറിയാമെങ്കിലും ..

ആരും ഒന്നും ഇട്ടു കാണാത്തപ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞു നിരാശ തോന്നാതെയും ഇല്ല..

 ഓര്ക്കും അതിനു വായിച്ചിട്ട് എന്തെങ്കിലും കമന്റ്‌ ഇടാനായിട്ടു ഇതിൽ എന്ത് തേങ്ങ ഉണ്ടായിട്ടാ ..

അതോർക്കുമ്പോൾ  വല്ലാതെ ചിരി വരും .

എങ്കിലും ആദ്യ കമന്റ് ഇട്ട ആർഷയും  പിന്നെ സുധീഷും എനിക്ക് തന്ന സന്തോഷം 

തീരെ ചെറുതല്ല .

ഒന്നും ആശിക്കാൻ ഇല്ലാത്തവർക്ക് ഈ കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു കാര്യങ്ങൾ തന്നെ ധാരാളം .

എഴുതാൻ അറിയാവുന്നവരൊക്കെ എത്ര ഭാഗ്യമുള്ളവർ .

മനസിലുള്ളതും ഭാവനയിൽ വിരിയുന്നതും പകര്ത്തി വെക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന സംതൃപ്തി .

ആഗ്രഹമുണ്ടായിട്ടും അതിനു കഴിയാത്തവരുടെ നിരാശ .അത് ഞാൻ അറിയുന്നു .

പറയാൻ മറന്നു ,നന്ദു, നീ കാരണം ഞാനിപ്പോൾ മഴതണുപ്പുള്ള 

പ്രഭാതങ്ങൾ കാണാൻ തുടങ്ങീരിക്കുന്നു .

പക്ഷെ സൂര്യ വെളിച്ചമില്ലാത്ത പ്രഭാതങ്ങൾ ആണെന്ന് മാത്രം .

പണ്ട് നീ എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നില്ലേ 'പെണ്‍കുട്ടികൾ അതിരാവിലെ 

ഉണരണം ,തണുത്ത വെള്ളത്തിൽ കുളിക്കണം .

കുളികഴിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ ആ ഫ്രെഷ്നെസ് കാണാൻ തന്നെ ഒരു ഐശ്വര്യമാണെന്ന് '' .

പള്ളീൽ പോയി പറഞ്ഞാൽ മതീന്നു അപ്പോഴെല്ലാം ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു ..

'നീ ഒരിക്കലും ശരിയാവില്ലാന്ന്' പറഞ്ഞു ഫോണ്‍  കട്ട്‌ ചെയ്യില്ലേ അപ്പോഴെല്ലാം .

ഇന്നിപ്പോൾ  നീയില്ലാതെ ആയപ്പോൾ ഉറക്കം വരാതെ കിടക്കുമ്പോൾ 

നീ ആഗ്രഹിച്ച പോലെ പ്രഭാതങ്ങൾ കാണാൻ തുടങ്ങീരിക്കുന്നു .

അടുത്ത  വഴിയിലെ അമ്പലത്തിൽ നിന്നും രാമായണ ശീലുകൾ മഴയുടെ രാഗത്തിനൊപ്പം ഒഴുകി വരുന്നത് കേൾക്കാൻ എന്ത് സുഖാണെന്നോ .

വെളുപ്പിനെ 5 മണിക്ക് തുടങ്ങുന്ന രാമായണ പാരായണം 

ഒന്നും മനസിലാക്കാൻ പറ്റണില്ല എങ്കിലും അറിയാതൊരു ഭക്തി എന്നിലും നിറയുന്നുണ്ട് .

നിനക്ക് സുഖമാണോ? 

എവിടെയാണ് നീയിപ്പോൾ ?

നിന്റെ പുതിയ സൌഹൃടങ്ങല്ക്കും സുഖമെന്ന് കരുതുന്നു ..

നീ എന്നും സന്തൊഷമോടെയിരിക്കണം .

അതാണ്‌ എന്റെയും ആഗ്രഹം.

പക്ഷെ സങ്കടമുണ്ട് മനസ്സിൽ..

അള്ളിപ്പിടിക്കുന്ന സങ്കടം .

നീ   വേറെ ആരുടെയോ ആയി തീരുന്നത് ചിന്തിക്കാൻ കൂടി ആവില്ലായിരുന്നു .

പക്ഷെ സത്യം അതായപ്പോൾ അതുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ 

ഞാൻ പെടാപ്പാട് പെടുകയാണ് .

ഒരിക്കലും നീ എന്നെക്കുറിച്ച് ഒരു  ദിവസത്തിൽ ഓര്ക്കാറുണ്ടോ ?

ഉണ്ടെങ്കിൽ അതുമതി ..

നിന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു നിമിഷമെകിലും ഞാൻ ജീവിക്കുന്നുണ്ടെന്നുള്ള ചിന്ത .

അതെന്നെ ജീവിപ്പിക്കും .

നിർത്തുന്നു ,എന്ന് സ്വന്തം  

എനിക്കിഷ്ടമായിരുന്നു നിന്നെ

ജീവിതം ഒരു യാത്രയാണെന്നറിയാം .
ഇടയ്ക്കു ചില ഇടത്താവളങ്ങൾ .എങ്കിലും യാത്ര തുടരേണ്ടതുണ്ട് . 
പക്ഷെ ജീവിതത്തിനു  പ്രതീക്ഷയും ലക്ഷ്യവുമില്ലെങ്കിൽ ??
നീയില്ലാതെ എന്റെ ആകാശത്തു കണ്ണു ചിമ്മുന്ന നക്ഷത്രങ്ങില്ല ,
പാറിപ്പറക്കുന്ന പൂമ്പാറ്റകളില്ല ,പാടുന്ന കിളികളില്ല ,മിന്നിമിന്നി കത്തുന്ന മിന്നാമിന്നികളില്ല . എന്തിനു നീയെന്നെ തനിച്ചാക്കി ? ഒരിക്കലെങ്കിലും ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്കീട്ടുണ്ടോ ?
നിന്നോളം വേറെ ആരെയും ഞാൻ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ലെന്ന്  അറിവുള്ളതല്ലേ ?
എന്റെ വഴികളിൽ  ഞാൻ തനിച്ചാണെന്നും .

കാരണം കൂടാതെ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുമ്പോൾ പിടയുന്ന ഹൃദയത്തിന്റെ വേദന നിനക്ക് മനസിലാകുമോ ? 
നീ വഴി മാറുന്നതിന്റെ വേദന .
നിനക്ക് അനേകം കൂട്ടുകാരെ  കിട്ടും പക്ഷെ എന്റെ സ്നേഹത്തിനു പകരം വക്കാൻ 
നിനക്ക് ആരുമുണ്ടാകില്ല..കാരണം ഇതിൽക്കൂടുതൽ നിന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ എന്നിൽ ഇനിയും  സ്നേഹം ബാക്കിയില്ല .ഇതിൽക്കൂടുതൽ നിന്നെ ആർക്കും സ്നേഹിക്കാനും കഴിയില്ല .
എന്റെ  സ്നേഹം സത്യമാണെങ്കിൽ എന്നെങ്കിലുമൊരിക്കൽ നീ തിരിഞ്ഞു  നിൽക്കും .

ഒരു ആയുസ് മുഴുവൻ കൂടെയുണ്ടാകുമെന്ന് എത്രയോ വട്ടം നീ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു .
എന്റെ കാത്തിരിപ്പുകൾക്ക് ഒരു ലക്ഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു ഇത്രയും കാലം .
നമ്മുക്ക് വേണ്ടിയും എവിടെയോ ആരോ ഒക്കെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടെന്നൊരു തോന്നൽ..
അത് നല്കുന്ന ഉൾപ്പുളകം..
ഇന്നെന്റെ കാത്തിരിപ്പുകൾ വിരസമാണ് ..
അറിയില്ല ,വരില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു തന്നെ  ഞാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു .
നിന്റെ ഓർമ്മകൾ  കൂട്ടുള്ളപ്പോൾ കാത്തിരിപ്പിനും എന്തൊക്കെയോ രസമുണ്ടെന്ന് ഇപ്പോൾ  അറിയുന്നുണ്ട് .. 
എന്റെ കണ്ണീരിനുമപ്പുറം ആരൊക്കെയോ ഇപ്പോൾ ചിരിക്കുന്നുണ്ടാകും .
ഇന്നു  നീയൊരു തിളങ്ങുന്ന നക്ഷത്രം പോലെയാണ് .. 
നിനക്ക് ചുറ്റും മിന്നുന്ന കുറെയധികം നക്ഷത്രങ്ങളും .
നിന്നോടൊപ്പം  തിളങ്ങാനുള്ള കവിവെനിക്കില്ലാതെ പോയി .
നീ എന്നും തിളങ്ങി തന്നെ നില്ക്കട്ടെ .
എന്നെങ്കിലുമൊരിക്കൽ തനിച്ചായി പോയി എന്ന തോന്നലുണ്ടായാൽ 
മടങ്ങി വരാം .
വഴികൾ ഒരുപാടുണ്ടാകും .പക്ഷെ ശരിയായ വഴി അതിൽ ഒന്ന് മാത്രം .
ആ വഴിയിലൂടെ കറങ്ങി ഒരിക്കൽ നീ എന്റെ അടുക്കൽ തന്നെ എത്തിച്ചേരും .
എന്ന് പ്രത്യാശിച്ചു കൊണ്ട് നിന്റെ മാത്രം  സ്വന്തം .






.

ഇനി യാത്ര

പ്രീയപ്പെട്ട  കൂട്ടുകാരാ ,
ഇത് നിനക്കുള്ള സമർപ്പണം.
എന്നെ സ്നേഹിച്ചതിന് ,
സ്നേഹിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചതിന്,
സ്വപ്നങ്ങളിൽ നിറങ്ങൾ ചാലിച്ചതിനു ,
നിന്റെ കാലിൽ ചവുട്ടി നിന്ന് നിന്നിലേക്ക്‌ മാത്രമായി നടക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചതിനു ,
നിലാവുള്ള രാത്രികളിൽ കഥകൾ  പറഞ്ഞു തന്നു ഉറക്കിയതിന്.
കാതിൽ ചുണ്ട് അമർത്തി എനിക്കായ് മാത്രം നീ പാടി തന്ന  പാട്ടുകൾക്ക്
എല്ലാത്തിനും നന്ദി..

എവിടെ വച്ചാണ്  വഴി പിരിയാൻ ഞാൻ അറിയാതെ നീ തീരുമാനിച്ചത് ?
നിന്നിലേക്ക്‌ മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ യാത്രകൾ എല്ലാം . .
ഇനിയും നീയില്ലാതെ നിന്റെ കൈ പിടിക്കാതെ  നടക്കാൻ പഠിച്ചിട്ടില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ്...
അമ്പരപ്പാണ് .
എന്റെ വഴികളിൽ ഒറ്റയാക്കപ്പെട്ട ഒരു പാഴ് ജന്മം അതാണ്‌ ഞാനിന്നു .  .
പിൻവിളിയില്ല .. നിന്റെ യാത്ര തുടരട്ടെ .

നീ എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു എന്ന കുറ്റബോധം നിനക്കുണ്ടാവാതിരിക്കാൻ
ഞാൻ നിന്നോട് യാത്ര പറയാതെ പോകുന്നു .
ഇനിയും ജന്മങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ ,അതിൽ ഏതെങ്കിലും ഒന്നിൽ നമ്മുക്ക് ഒരിക്കൽക്കൂടി ഒന്നിക്കണം .
ഒരിക്കലും വഴി പിരിയാൻ  നിനക്ക്  തോന്നാത്ത വണ്ണം നിന്നെ എനിക്ക് സ്നേഹിക്കണം .
ഈ ജന്മത്തിൽ നിന്നോട് ഞാൻ ഇവിടെ വച്ചു വിട പറയുന്നു .
നിനക്ക് തരാനായി കാത്തു വച്ച സ്നേഹമത്രയും ഞാൻ ഇതാ ഇവിടെ നിന്നോടൊപ്പം ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. .

എന്നെങ്കിലുമൊരിക്കൽ  നീ ഏകനായാൽ തിരികെ വരണം .
നിനക്കായ്‌ ഞാൻ  കാക്കുന്നുണ്ടാകും .
നിന്നയേ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചിട്ടുള്ളൂ.
നിന്നിലെ പ്രണയമേ ഞാൻ അറിഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ .
പ്രീയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരാ ,എന്നിൽ അവശേഷിക്കുന്ന മുഴുവൻ സ്നേഹത്തോടെയും
ഒരിക്കൽക്കൂടെ ഞാൻ  ഒന്ന് ചുംബിച്ചോട്ടേ..
എല്ലാ നന്മകളും നേർന്നു കൊണ്ട്
നിന്റെ മാത്രം .